This is a short Thai reading exercise about the writer’s experience studying at a Thai vocational college.
Here’s the reader friendly version: gdoc. Copy the document so you can study it however you’d like.
9 โมงเช้าของวันนี้ฉันมีเรียนอูคูเลเล่ ที่โรงเรียนสารพัดช่าง ซึ่งที่มีจะเปิดคอร์สเรียนให้แก่บุคคลทั่วไปในราคาที่ถูกมาก ซึ่งมีหลากหลายวิชาให้เลือกเรียน เช่น เรียนทำอาหารไทย เรียนแต่งหน้าทำผม เรียนตัดเย็บเสื้อผ้า เรียนภาษาจีน เรียนร้องเพลง เรียนเต้นลีลาศ เรียนบัญชี และอื่นๆ อีกมากมาย ประมาณ 60 วิชา ที่เปิดสอน
วันนี้เป็นวันที่สามของการเรียน อาจารย์ให้เลือกเล่นเพลงที่อยากเล่น ฉันเลือกเล่นเพลง When you say nothing at all ฉันพยายามเล่นให้ได้ จนรู้สึกเจ็บปลายนิ้วมือมาก แต่ก็ยังเล่นไม่ได้ทั้งหมดเพลง
ฉันเลิกเรียนตอนเที่ยงตรง ซึ่งอากาศร้อนมาก ฉันได้ทานข้าวกลางวันที่โรงอาหาร ของโรงเรียนสารพัดช่าง ร่วมกับเพื่อนๆ ที่เรียนอูคูเลเล่ด้วยกัน หลังจากนั้นฉันก็ขับรถไปที่ร้านกาแฟวาวี ที่นิมานเหมินทร์ เพื่อไปส่งของให้พี่สาวของฉัน ให้แก่ลูกค้าที่นั้น
ต่อจากนั้นฉันก็ไปที่กาดหลวง เพื่อไปซื้อผลไม้ ฉันได้ซื้อ มะม่วงสุก ส้มเขียวหวาน องุ่น และทุเรียน หลังจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางฉันได้แวะที่ 7-11 เพื่อชำระบิล ค่าไฟฟ้า และน้ำประปา แล้วก็ขับรถกลับบ้าน
สารพัดช่าง is a government subsidized school that teaches real skills to people really cheap. Many of the course are 200-300 hrs long and cost just a few baht per hour. Pretty awesome. สารพัด means “lots” or “various” and ช่าง is the word used for skilled labourers like electricians, plumbers and mechanics. So the name ends up meaning something like “whole lotta ช่างs” I dig it.
Speak Your Mind