Diary: Thai Vocational School
March 31, 2013 by Leave a Comment
This is a short Thai reading exercise about the writer’s experience studying at a Thai vocational college.
Here’s the reader friendly version: gdoc. Copy the document so you can study it however you’d like.
9 โมงเช้าของวันนี้ฉันมีเรียนอูคูเลเล่ ที่โรงเรียนสารพัดช่าง ซึ่งที่มีจะเปิดคอร์สเรียนให้แก่บุคคลทั่วไปในราคาที่ถูกมาก ซึ่งมีหลากหลายวิชาให้เลือกเรียน เช่น เรียนทำอาหารไทย เรียนแต่งหน้าทำผม เรียนตัดเย็บเสื้อผ้า เรียนภาษาจีน เรียนร้องเพลง เรียนเต้นลีลาศ เรียนบัญชี และอื่นๆ อีกมากมาย ประมาณ 60 วิชา ที่เปิดสอน
วันนี้เป็นวันที่สามของการเรียน อาจารย์ให้เลือกเล่นเพลงที่อยากเล่น ฉันเลือกเล่นเพลง When you say nothing at all ฉันพยายามเล่นให้ได้ จนรู้สึกเจ็บปลายนิ้วมือมาก แต่ก็ยังเล่นไม่ได้ทั้งหมดเพลง
ฉันเลิกเรียนตอนเที่ยงตรง ซึ่งอากาศร้อนมาก ฉันได้ทานข้าวกลางวันที่โรงอาหาร ของโรงเรียนสารพัดช่าง ร่วมกับเพื่อนๆ ที่เรียนอูคูเลเล่ด้วยกัน หลังจากนั้นฉันก็ขับรถไปที่ร้านกาแฟวาวี ที่นิมานเหมินทร์ เพื่อไปส่งของให้พี่สาวของฉัน ให้แก่ลูกค้าที่นั้น
ต่อจากนั้นฉันก็ไปที่กาดหลวง เพื่อไปซื้อผลไม้ ฉันได้ซื้อ มะม่วงสุก ส้มเขียวหวาน องุ่น และทุเรียน หลังจากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางฉันได้แวะที่ 7-11 เพื่อชำระบิล ค่าไฟฟ้า และน้ำประปา แล้วก็ขับรถกลับบ้าน
สารพัดช่าง is a government subsidized school that teaches real skills to people really cheap. Many of the course are 200-300 hrs long and cost just a few baht per hour. Pretty awesome. สารพัด means “lots” or “various” and ช่าง is the word used for skilled labourers like electricians, plumbers and mechanics. So the name ends up meaning something like “whole lotta ช่างs” I dig it.
Diary: Trip to Doi Suthep
March 23, 2013 by Leave a Comment
A beginner at Thai language who knows a few hundred words should be able to make it through the first 2 paragraphs of this without too much effort.
The last 2 has some fortunetelling Thai vocabulary that may be more difficult, but other than those few words, this one is pretty easy.
Here’s the reader-friendly version: Gdoc
เช้านี้อากาศสดใสมาก หลังจากฝนที่ตกหนักจากเมื่อคืน ฉันกับพี่สาวเราตื่นนอนกันแต่เช้า เพราะต้องไปรับลุงกับป้าที่มาจากกรุงเทพ ที่สนามบินเชียงใหม่ พอเราไปถึงที่สนามบินได้สักประมาณ 15 นาที ลุงกับป้าก็เดินมาพอดี
หลังจากนั้นพวกเราได้ไปทานข้าวเช้าแถวๆ หลัง มช ซึ่งเราได้สั่งโจ๊กหมู และข้าวต้มทะเล มาทานกัน ต่อจากนั้นเราขับรถขึ้นไปยังดอยสุเทพ เพื่อไปกราบสักการะพระธาตุดอยสุเทพ พวกเราได้เดินขึ้นบันได ซึ่งสูงมาก ฉันกับพี่สาว เรารู้สึกเหนื่อยและต้องนั่งพักเป็นระยะๆ ไป ส่วนลุงกับป้าเดินขึ้นบันไดอย่างไม่บ่นเลย แข็งแรงมาก
พอมาถึง จุดบนสุดของพระธาตุดอยสุเทพ เราก็ได้มีการถ่ายรูป หลังจากนั้นก็ไปเสี่ยงเซียมซี ซึ่งฉันได้ใบทำนายที่ดีมาก ฉันก็เลยเก็บไว้กับตัวเอง
ต่อจากนั้นพวกเราได้ไปเที่ยวที่ดอยปุยต่อ ซึ่งที่นี่จะเป็นหมู่บ้านของชาวเขา ซึ่งจะมีสินค้าวางขายระหว่างทางเดินไปสู่สวนดอกไม้ ซึ่งสามารถเช่าชุดชาวเขาถ่ายรูปได้ ซึ่งจะมีหลายหลายสีสันให้เลือกเช่า หรือจะซื้อก็ได้ เราได้เดินมาอีกประมาณ 500 เมตร ก็มาถึงน้ำตกของที่นี่ ซึ้งระหว่างทางเดินจะมีดอกไม้หลายหลายชนิดมากมาย ฉันและพี่สาวเราได้ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะมาก บ่าย 2 โมง อากาศเริ่มร้อน พวกเราจึงได้ตัดสินกลับบ้าน
ใบทำนาย – piece of paper that has your fortune on it
-
ทำนาย – to predict
ชาวเขา – hill tribe people
-
ชาว – people
-
(ภู)เขา – mountain
Diary: Rafting in Mae Wan
March 2, 2013 by Leave a Comment
This is a short reading exercise written by a native Thai speaker. Here’s a vocab that you can look at as you try to go through the text.
Useful Grammar:
คนละ 100 บาท – 100 baht per person
ไม่สามารถ VERB ได้ – I can’t/am unable to do VERB
*Remember that ได้ before a verb just makes it past tense. It needs to come after the verb to mean “can/cant.”
ล่องแพที่แม่วาน
เช้าวันนี้ฉันมีนัดเจอเพื่อนๆ ที่นิมานเหมินทร์ ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ซึ่งเรามีนัดไปล่องแพที่แม่วาน ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้ ที่จะได้ไปล่องแพ พอเพื่อนๆ มาครบทุกคน พวกเราได้ตัดสินใจเช่ารถแดง เพื่อไปที่แม่วาน เพราะระยะทางค่อนข้างไกล และจำนวนเพื่อนไปเที่ยวด้วยกันในวันนี้มีทั้งหมด 10 คน
พวกเราได้ใช้เวลาในการเดินทางสักพัก ก็มาถึงที่แม่วาน ซึ่งช่วงนี้เป็นหน้าฝน ทำให้ปริมาณของน้ำมีค่อนข้างมาก พวกเราได้เดินตรงไปร้านแห่งหนึ่ง เพื่อสอบถามราคาเช่าแพ ว่าเท่าไร ซึ่งราคาก็ประมาณคนละ 100 บาท พวกเราได้เช่าแพ 3 ลำ ต่อจากนั้นพนักงานของร้านได้ขับรถนำพวกเราไปยังจุดเริ่มต้น หรือจุดปล่อยตัว ซึ่งไกลจากบริเวณร้านที่เช่าแพ ประมาณ 1-2 กิโลเมตร
พวกเราได้สวมใส่เสื้อชูชีพที่แจกให้ แต่บางคนก็ไม่ใส่ เพราะว่าสามารถว่ายน้ำได้ สำหรับฉันต้องใส่ เพราะว่ายน้ำไม่ได้ หลังออกจากจุดปล่อยตัว ฉันรู้สึกตื่นเต้น และชอบมาก เพราะสามารถเห็นต้นไม้ ที่ขึ้นอยู่สองข้างทางแม่น้ำ อย่างสวยงาม ระหว่างการล่องแพก็มีเพื่อนบางคนตกน้ำบ้าง เพราะบางช่วงของแม่น้ำกระแสของน้ำค่อนข้างแรง
ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงยังบริเวณข้างร้านเช่าแพ ซึ่งอยู่ติดกลับบริเวณแม่น้ำ ต่อจากนั้นพวกเราก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เพื่อไปทานข้าว ซึ่งทุกคนหิวข้าวมาก
สำหรับการเดินทางไปเที่ยวแม่วานในครั้งนี้ ฉันรู้สึกสนุก และชอบมาก ถ้ามีโอกาส ฉันจะกลับไปเที่ยวอีกครั้ง
Diary: Feb 1st, 2013
February 26, 2013 by 3 Comments
If you’ve been reading this series of entries, you should be getting a lot better at this stuff. I’m not going to give you the vocab for a few of the words that have appeared numerous times in previous entries. Pay attention to the usage of พอ here. When it’s at the beginning of the sentence it does not mean “enough.” It means “when/after/as soon as.”
Reader: Gdoc
1 กุมภาพันธ์ 2556
หลังจากที่เมื่อคืน ที่ได้เลี้ยงฉลองวันเกิดตัวเอง ฉันได้ตื่นนอนตอน 10 โมง วันนี้เป็นวันหยุด ไม่มีเรียน ฉันได้โทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ ไมเคิล ซึ่งเขาเป็นคนอเมริกา พึ่งมาเที่ยวเมืองไทย ฉันได้ชวนไมเคิลไปเที่ยวที่ฟาร์มงูแม่สา อยู่ที่อำเภอแม่ริม ซึ่งห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ประมาณ 20 กิโลเมตร
เราได้นัดเจอกันตอน 12:30 น.หลังจากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังฟาร์มงู เราได้ซื้อบัตรเข้าชม คนละ 200 บาท ซึ่งภายในบริเวณฟาร์มงู ก็มีบริเวณให้เดินเล่น และมีสัตว์อื่นๆ นอกเหนือจากงูอีกมากมาย เช่น กระต่าย นกยูง นกอินทรี ลิง พังพอน และสัตว์อื่นๆ อีกมากมาย
พอเราเดินดูสัตว์บริเวณรอบๆ ได้สักพัก ก็มีเสียงเจ้าหน้าที่ตะโกนบอกว่า จะมีการแสดงเริ่มขึ้นแล้ว ซึ่งการแสดงนั้นก็จะโชว์ความสามารถระหว่างคนกับงู ระหว่างชมการแสดงฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะฉันนั่งแถวหน้าสุดของการชมการแสดง
พอการแสดงจบก็มีเสียงปรบมือจากนักท่องเที่ยว หลังจากนั้นเราก็รู้สึกหิวข้าว จึงได้พากันไปทานข้าวที่ฟาร์มกล้วยไม้ ซึ่งไม่ไกลจากบริเวณฟาร์มงู เราได้ซื้อบัตรเข้าชมคนละ 100 บาท หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ติดเข็มกลัดดอกกล้วยไม้ให้
ที่นี่มีดอกกล้วยไม้หลากหลายสายพันธุ์มาก ระหว่างทางเดินเข้าไปยังจุดขายอาหาร ก็จะมีจุดขายของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยว และมีบ่อปลาขนาดใหญ่ ปลาที่นี่ตัวใหญ่มาก
พอเข้ามาถึงจุดขายอาหาร ฉันได้สั่งข้าวพัดกระเพราหมู และน้ำพริกอ่อง ส่วนเพื่อนฉันได้สั่ง ต้มยำปลาทับทิม หลังจานทานข้าวเสร็จ เราได้เดินชมดูกล้วยไม้ สวยงามมาก
4 โมงเย็น เราก็ได้เดินทางกลับมายังตัวเมืองเชียงใหม่ และได้แยกย้ายกันกับบ้าน
