Check out this short Thai reading exercise about a day in the life of a coffee barista.
*If the font is too small for you, try resizing your screen hitting ctrl+ or cmd+ a few times.
หนึ่งวันของคนชงกาแฟ
เราทำงานเป็นคนชงกาแฟที่อยู่ร้านกาแฟร้านนึงแถวนิมมานต์ จะบอกว่าตัวเองเป็นบาริสต้าอย่างใครเขาก็เขินๆยังไงไม่รู้ เพราะความจริงเราไม่ได้ฝึกฝนจนมีความชำนาญมากพอที่จะเรียกตัวเองว่าบาริสต้า เราเลยขอเรียกตัวเองว่าคนชงกาแฟก็แล้วกัน ชีวิตประจำวันเราก็เหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ตื่นเช้าปุ๊ป ก็ล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ขับรถไปทำงาน เดี๋ยวนี้เชียงใหม่รถติดมากถ้าเทียบกับสิบปีที่แล้ว เข้าใกล้ความเป็นกรุงเทพเข้าไปทุกที กว่าจะถึงที่ทำงานบางทีก็ครึ่งชั่วโมง บางทีก็ห้าสิบนาที พอมาถึงร้าน อย่างแรกที่เราต้องทำคือพุ่งตัวไปเปิดเครื่องทำกาแฟ เพราะต้องใช้เวลาประมาณ 15-20 นาทีกว่าเครื่องจะพร้อมทำกาแฟได้ จากนั้นเราจัดการเอาน้ำเชื่อมและความผสมต่างๆที่ใช้ในการทำเครื่องดื่ม เช่น นมข้นหวาน ซอสคาราเมล ออกมาจากตู้เย็น แล้วเราถึงจะไปเช็ดโต๊ะกับเก้าอี้ในร้าน หลังจากนั้นก็กวาดฝุ่นและใบไม้หน้าร้านให้เรียบร้อย แล้วก็เช็ดกระจก ทั้งหมดทั้งมวลนี้คือหน้าที่หลักที่เราต้องทำในแต่ละวัน
จำไม่ได้แน่นอนเหมือนกันว่าวัฒนธรรมการดื่มกาแฟเข้ามาบูมในเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เราว่าน่าจะสักสี่ห้าปีที่ผ่านมาละมั้ง ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ร้านกาแฟก็พากันผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ด บางทีก็รู้สึกว่ามีหลายร้านเกินจนเลือกไม่ถูกว่าจะไปนั่งชิวจิบกาแฟที่ไหนดี ตอนเด็กเราคิดว่ากาแฟไม่ดีเลย กินแล้วต้องติดแน่ๆ เลยไม่กล้ากิน แต่พอมาเรียนมหาลัยก็ค้นพบว่าเราคงอยู่ปั่นงานดึกๆ หรือถ่อไปเรียนตั้งแต่ไก่โห่ไม่ได้ถ้าขาดความช่วยเหลือจากเจ้าคาเฟอีน จากนั้นชีวิตก็คลุกคลีอยู่กับการดื่มกาแฟมาเรื่อยๆ จนได้มาทำงานเป็นคนชงกาแฟอยู่จนทุกวันนี้ มีสุภาษิตตุรกีอยู่อันนึงเกี่ยวกับกาแฟที่เราจำได้ขึ้นใจเลย เขาบอกว่า กาแฟควรดำมืดราวนรก เข้มขมดังความตาย และหวานละมุนเช่นความรัก จะให้บอกว่ากาแฟที่ดีเป็นยังไงก็คงตอบยาก เพราะคนแต่ละคนมีความชื่นชอบที่แตกต่างกัน ก็เลยมีกาแฟหลายๆแบบให้เลือกดื่ม ไม่ว่าจะเป็น เอสเปรสโซ่ ลาเต้ อเมริกาโน่ คาปูชิโน่ มอคค่า คาราเมลมัคคิอาโต้ และอีกเยอะแยะเลย เราว่าเวลาได้ลองดื่มกาแฟหลายๆแบบก็สนุกดี แล้วยิ่งเวลาทำเป็นก็ยิ่งสนุกมากขึ้นอีก เพราะการจะทำกาแฟหนึ่งแก้วให้มีรสชาติดีได้ต้องอาศัยทักษะหลายๆอย่าง ซึ่งต้องใช้เวลาเรียนรู้และฝึกฝน เวลาผ่านไป บางวันก็เร็ว บางวันก็เชื่องช้า เราเสริฟลาเต้ร้อนแก้วสุดท้าย และเตรียมตัวกลับบ้าน
